Εμείς "αμαυρώσαμε" την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου

Θεωρώντας ότι οι σκέψεις μου εκφράζουν κι άλλους, παίρνω το θάρρος να ξαναγράψω...

Ως πολίτης σήμερα απόλαυσα από το δέκτη της τηλεόρασης και το ραδιόφωνο τις οργανωμένες και αυθόρμητες παρεμβάσεις σε παρελάσεις σε όλη την Ελλάδα, την εξύβριση και την εκδίωξη των επισήμων, το γύρισμα του κεφαλιού των παιδιών προς την αντίθετη κατεύθυνση, τα μαύρα περιβραχιόνια και μαντήλια. Και όταν άλλαζε το θέμα του ειδησεογραφικού δελτίου στις αποφάσεις των Βρυξελλών, άλλαζα κι εγώ κανάλι. Να δω λίγο ακόμη.  Να δω τη μεγαλειώδη εικόνα των οργανώσεων πολιτών στη Θεσσαλονίκη που παρέλαυναν ανάμεσα στις «μειοψηφίες», τόσο μεγάλες αριθμητικά που κατέστησαν αδύνατη την όποια επιχείρηση καταστολής. Άκουσα και τα σχόλια διαφόρων εκπροσώπων του ελληνικού λαού, και διαπίστωσα ότι ο λόγος που προτάσσεται στα μέσα εμπορικής ενημέρωσης είναι πλέον πολύ μακριά από την αντίληψη που έχει ο μέσος πολίτης για τα πράγματα. Και γι’ αυτό το λόγο ξαναγράφω.

Στο λόγο όλων των βουλευτών –και αρκετών δημοσιογράφων, που με δημόσιες παρεμβάσεις έδωσαν τις δικές τους ερμηνείες στα γεγονότα, υπήρχε ένα κομβικό λάθος: ο θεσμός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας δεν ταυτίζεται με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν ταυτίζεται με το πρόσωπο του κ. Παπούλια. Όσοι επιδιώκουν και προωθούν αυτή την ταύτιση απλούστατα προσπαθούν να φιμώσουν κάθε είδους κριτική απέναντι στην πολιτική τους και στις προσωπικές ευθύνες που βαρύνουν τον καθέναν τους για τη μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο.

Κάθε δημόσια και κρατική τελετή επιτελεί μια πολύ σημαντική λειτουργία: την επιβεβαίωση της νομιμοποίησης των κρατούντων. Τι εννοούμε με τον όρο νομιμοποίηση; Την πεποίθηση του κυριαρχούμενου πληθυσμού για τη νομιμότητα του ηγεμόνα ή του κράτους. Δηλαδή την αναγνώριση του δικαιώματός τους να έχουν εξουσία λόγω της πολιτικής ισχύος και της πραγματιστικής αποδοχής αυτής της ισχύος από όσους υπόκεινται σε αυτήν.

Πέρα από το νόημα της 28^ης Οκτωβρίου για το οποίο κόπτονται τόσο πολύ οι βουλευτές, από τη στιγμή που ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανεβαίνει στο βάθρο των επισήμων η παραμονή του ή όχι σε αυτό είναι ζήτημα λαϊκής θέλησης, είναι ζήτημα αναγνώρισης ή μη του δικαιώματός του να έχει εξουσία και να κατέχει τη συγκεκριμένη νευραλγική θέση. Μόλις κατεβεί από το βάθρο ο κ. Παπούλιας γίνεται ένας απλός πολίτης, γεννημένος το 1929, που η απλή αριθμητική δεν του επιτρέπει να έχει πολεμήσει κατά των κατακτητών όπως ισχυρίστηκε. Μόλις κατεβεί από το βάθρο γίνεται ένας Πρόεδρος Δημοκρατίας χωρίς λαϊκή υποστήριξη που με προσωπική του ευθύνη συνεχίζει να στηρίζει μια δοσίλογη κυβέρνηση που έχει οδηγήσει τη χώρα στον όλεθρο. Ένας Πρόεδρος που συνεχίζει να κωφεύει στην απαίτηση του λαού να παραιτηθεί. Στεναχωρήθηκε που τον είπαν προδότη! Μα πού ζει άραγε;

Ποιοι ήταν λοιπόν αυτοί που έκαναν τις παρεμβάσεις στις παρελάσεις σε όλη τη χώρα; Άραγε γιατί ενώ υπήρχαν δημοσιογράφοι παντού, το μικρόφωνο δόθηκε σε όσους δεν ήταν σε αυτές: σε βουλευτές και δημοσιογράφους; Γιατί δεν ζητήθηκε από κάποιον να μιλήσει, αντί να εικάζουν οι διάφοροι που κλαυθμύριζαν για την αμαύρωση της επετείου και της δημοκρατίας;

Ήμασταν εμείς! Εμείς που δεν είχαμε ποτέ φωνή γι’ αυτό και δεν μας ζητείται να μιλήσουμε! Εμείς που δεν έχουμε γνώμη γιατί είμαστε αμόρφωτοι και άξεστοι! Εμείς που χρειαζόμαστε καθοδήγηση γιατί δεν μπορούμε να καταλάβουμε το συμφέρον μας! Εμείς που χρειαζόμαστε αρχηγούς γιατί δεν μπορούμε να οργανωθούμε! Εμείς, οι χιλιάδες που σκοτωθήκαμε σε πολέμους, που κάναμε απεργίες για να αγωνιστούμε για καλύτερες συνθήκες ζωής και εργασίας, εμείς που αναγκάσαμε τους κρατούντες να φτιάξουν το κράτος πρόνοιας, εμείς που είμαστε αριθμοί! Εμείς, που έχουμε γίνει «μειοψηφίες» και γκρουπούσκουλα παρά τις εικόνες που δείχνουν τη δύναμή  μας!

Δεν αμαυρώθηκε καθόλου το νόημα της 28^ης Οκτωβρίου αγαπητοί κύριοι και κυρίες που μεμψιμοιρείτε για την κατάντια της δημοκρατίας μας. Ο Μουσολίνι είχε ζητήσει πολύ λιγότερα από το φασίστα δικτάτορα Μεταξά από αυτά που έχει υπογράψει μέχρι τώρα η προδοτική και δοσίλογη κυβέρνηση Παπανδρέου. Ο κ. Παπούλιας φέρει προσωπική ευθύνη για τη συνέχιση της κατρακύλας της χώρας. Αν δεν ήθελε να τον αποκαλούν προδότη, θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί εδώ και καιρό. Αυτό που έγινε καταφανές σήμερα ήταν η πλήρης απονομιμοποίηση της παρούσας κυβέρνησης που συνεχίζει το καταστροφικό της έργο με 153 βουλευτές και την απόλυτη λαϊκή αποδοκιμασία. Φωτεινή εξαίρεση σε όσα ακούστηκαν ήταν τα λόγια του Μανόλη Γλέζου: «το νόημα της 28^ης Οκτωβρίου αποκαταστάθηκε».

Μαρίνα Δημητριάδου

Υ.Γ. Ποτέ δεν ήμουν υπέρ των παρελάσεων, του συμβολισμού τους και της μαθητικής συμμετοχής σε αυτές, με την άσκοπη εξάσκηση των μαθητών σε στρατιωτικό βήμα αντί της διεξαγωγής ουσιαστικών εκδηλώσεων στα σχολεία. Ας μας εξηγήσει όμως η κ. Υπουργός Παιδείας που συνεχίζει να τις θεωρεί ουσιαστικές με ποιον τρόπο υπηρετούσε το νόημα της επετείου όταν απαγόρευε στα σχολεία που της αντιτάχθηκαν να συμμετάσχουν...

μια απολογία που δεν διαβάστηκε

Ακολουθεί το κείμενο της απολογίας μου στη δίκη της 10ης Οκτωβρίου 2011. Το δικαστήριο δεν με άφησε να τη διαβάσω, παρά το ότι το ζήτησα επανειλημμένα. Σκέφτηκα να αναρτήσω δύο εκδοχές της απολογίας, μία εκτενή και μία σύντομη, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της αποτελεί αποσπάσματα από επερωτήσεις στη βουλή και δηλώσεις του κ. Όθωνα στον τύπο. Δυστυχώς δεν τα κατάφερα: τα αποσπάσματα είναι λαχταριστά και αποδεικνύουν τον εκπεσμό του πολιτικού κ. Όθωνα που είχε το θράσος να υποστηρίξει με τη μήνυσή του (στα χαρτιά βέβαια γιατί στο δικαστήριο δεν ήρθε), ότι δεν είναι προδότης και δοσίλογος. Όσοι δεν ενδιαφέρονται τόσο για τα λόγια του (αφορούν κυρίως το νομό Ρεθύμνου) μπορούν να διαβάσουν μόνο τα έντονα γράμματα, ή να παραλείψουν ολωσδιόλου τα πλάγια. Όλα προέρχονται από την προσωπική ιστοσελίδα του κ. Όθωνα και ελπίζω να μην τα βγάλει όπως έβγαλε από την ίδια σελίδα τις δηλώσεις που εξηγούσε γιατί επέλεξε να κινηθεί δικαστικά εναντίον μου. Αν το κάνει, δείγμα αναγνώρισης της ανακολουθίας τους, θα μείνουν τουλάχιστον εδώ για να τα/τον θυμόμαστε.

Πριν, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους δικηγόρους μου που ανέλαβαν δωρεάν την υπεράσπισή μου, κκ. Θωμά Λεχωβίτη και Θεόδωρο Τσούλα, καθώς και τον Πέτρο Στεφανάκη που δεν κατάφερε τελικά να παραστεί στη δίκη, τους μάρτυρες υπεράσπισης, καθηγητές του Τμήματος Ιστορίας Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (ΠΚ) κκ. Όλγα Γκράτσιου και Χρήστο Χατζηιωσήφ για τα καλά τους λόγια, καθώς και το βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Ηρακλείου κ. Μιχάλη Κριτσωτάκη, που παρότι δεν ανήκω στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ ανάγνωσε την προσπάθεια φίμωσης της διαμαρτυρίας, προσφέρθηκε ως μάρτυρας και παρέμεινε στο δικαστήριο μέχρι την ετυμηγορία. Τους ευχαριστώ όλους! Ευχαριστώ επίσης τις συλλογικότητες που εξέδωσαν ψηφίσματα αλληλεγγύης (με χρονολογική σειρά): το Σύλλογο Μεταπτυχιακών Φοιτητών και Υποψήφιων Διδακτόρων του ΠΚ, το Σπουδαστικό Σύλλογο ΤΕΙ Ρεθύμνου, το Σύλλογο Διοικητικών Υπαλλήλων ΠΚ, την Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Χολαργού Παπάγου, τη Λαϊκή Συνέλευση της Πλατείας Αγνώστου Στρατιώτη-Αγανακτισμένους Ρεθύμνου, τον Περιβαλλοντικό Σύλλογο Ρεθύμνου (ελπίζω να μην ξεχνάω κάποιο). Ευχαριστώ επίσης όσους τοποθετήθηκαν επώνυμα στον τύπο, τοπικό και μη, τους πολλούς φίλους, παλιούς και νέους, που μου έχουν συμπαρασταθεί ηθικά και έμπρακτα όλο αυτό το διάστημα, καθώς και όσους έγραψαν στο ίντερνετ αναδημοσιεύοντας και σχολιάζοντας. Δεν θεωρώ ότι όλο αυτό με αφορά προσωπικά. Συνιστά ακριβώς αυτό για το οποίο έχει γίνει όλος αυτός ο σάλος: μια προσπάθεια φίμωσης της διαμαρτυρίας, μια προσπάθεια κατάρριψης ενός ακόμη κάστρου της κουρελιασμένης δημοκρατίας στην Ελλάδα. Έτυχε να είμαι εγώ. Ευελπιστώ να γίνουμε περισσότεροι.

Κείμενο απολογίας:

Κατ’ αρχάς θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι με την πράξη μου δεν επεδίωκα να προσβάλω την προσωπικότητα του κ. Όθωνα όπως αυτή εκφράζεται στην ιδιωτική του ζωή. Επρόκειτο καθαρά για μια πράξη αποδοκιμασίας της πολιτικής που εφαρμόζει και επηρεάζει άμεσα τη ζωή μου, τη ζωή της οικογένειάς μου, των φίλων και των συμπολιτών μου.

Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον κ. Όθωνα σε ένα γεύμα σε εστιατόριο του Ρεθύμνου όπου με είχε προσκαλέσει ο μακαρίτης Γιάννης Χαλκιαδάκης, εκδότης τότε των Ρεθεμνιώτικων Νέων. Ήταν θαρρώ χειμώνας του 2005. Μου είχε φανεί άνθρωπος ευθύς, άνθρωπος των λόγων του. Θα τον αφήσω λοιπόν να μιλήσει μόνος του για τον πολιτικό κ. Όθωνα, της αντιπολιτευτικής περιόδου του ΠΑΣΟΚ, την περίοδο που τον γνώρισα.

Ερώτηση στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου προς τον υπουργό Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, κ. Παυλόπουλο, σχετικά με τη χρηματοδότηση του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» (29/11/2005):

«Η χρησιμότητα του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» είναι αναμφισβήτητη καθώς αυτό προσφέρει βοήθεια σε ένα ευρύτατο πλαίσιο συμπολιτών μας που χρήζουν άμεσης ανάγκης και καθημερινής βοήθειας. Το πρόγραμμα αυτό έχει γίνει αποδεκτό στη συνείδηση των πολιτών και αποτελεί έκφραση του κοινωνικού προσώπου της ελληνικής πολιτείας.

Εντούτοις, παρά την αναγνωρισμένη χρησιμότητα του, υπάρχει κίνδυνος η λειτουργία του να ανασταλεί άμεσα καθώς σταμάτησε η χρηματοδότηση τους από τα ευρωπαϊκά κονδύλια και η πολιτεία άφησε την αρμοδιότητα του χειρισμού του στους δήμους, οι οποίοι όμως σε πολλές περιπτώσεις αδυνατούν να το υποστηρίξουν οικονομικά.

Συγκεκριμένα, οι δήμοι του Νομού Ρεθύμνου που εφαρμόζουν ήδη το πρόγραμμα αυτό έχουν περιέλθει σε οικονομικό αδιέξοδο καθώς η απαίτηση των πολιτών για τη συνέχιση του προγράμματος είναι έντονη ενώ οι οικονομικές τους δυνατότητες είναι πολύ περιορισμένες, παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες του Υπουργού Εσωτερικών περί βελτίωσης των οικονομικών των ΟΤΑ.

Ερωτάται ο αρμόδιος υπουργός:

Υπάρχει η πολιτική βούληση να χρηματοδοτηθούν οι δήμοι που εφαρμόζουν το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» προκειμένου να συνεχιστεί η λειτουργία του; Με ποιόν τρόπο θα εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση αυτή και πότε θα δοθούν τα σχετικά κεφάλαια στους δήμους;

Στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο σταμάτησε να χρηματοδοτείται το συγκεκριμένο πρόγραμμα «παρά την αναγνωρισμένη χρησιμότητά του», αλλά και ίδιοι οι ΟΤΑ διαλύονται και συγχωνεύονται. Μάλλον ακριβώς τα αντίθετα θα περίμενε κανείς από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κρίνοντας από την επερώτηση του κ. Όθωνα.

Επερώτηση στον κ. Μ. Κεφαλογιάννη, υπ. Εμπορικής Ναυτιλίας, για τα προβλήματα ακτοπλοϊκής σύνδεσης του Ρεθύμνου με το λιμάνι του Πειραιά (25/7/2006):

«Θύμα της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί λόγω της ναυλώσεως επιβατικών πλοίων ελληνικών εταιριών για τις ανάγκες μεταφοράς ξένων υπηκόων από το πληττόμενο Λίβανο, είναι δυστυχώς το Ρέθυμνο. Όμως, είναι και το θύμα της γενικότερης κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στην ελληνική ακτοπλοΐα τα τελευταία χρόνια. Ιδιαίτερα, κατά την κρίσιμη καλοκαιρινή περίοδο που διανύουμε, για πολλοστή φορά, το λιμάνι του Ρεθύμνου παρέμεινε άδειο, αφού το πλοίο "Πρέβελης" βρίσκεται τις τελευταίες ημέρες στο λιμάνι του Ηρακλείου, καλύπτοντας το κενό που άφησε πίσω του φεύγοντας για το Λίβανο το πλοίο της ναυτιλιακής εταιρείας ΑΝΕΚ "Κρήτη ΙΙ".

Αποτέλεσμα είναι οι Ρεθυμνιώτες αλλά και οι επισκέπτες του νησιού να ταλαιπωρούνται καθώς αναγκάζονται να ταξιδεύουν προς τον Πειραιά μέσω των λιμανιών της Σούδας και του Ηρακλείου. Οι Ρεθυμνιώτες καταδικάζουν την απαράδεκτη τακτική όποια βλάβη ή έκτακτη ανάγκη προκύψει σε άλλο λιμάνι της Κρήτης το κενό να καλύπτεται …κατά προτεραιότητα από το ένα και μοναδικό πλοίο του Ρεθύμνου, με αποτέλεσμα οι επιβάτες να μην ξέρουν τελικά αν και από ποιο λιμάνι τελικά θα ταξιδέψουν.

Έχει προκαλέσει αγανάκτηση στους πολίτες η εύκολη λύση της ακτοπλοϊκής απομόνωσης του Ρεθύμνου κάθε φορά σε κατάσταση κρίσεως, γεγονός που υποβαθμίζει το Ρέθυμνο, το οποίο παρουσιάζει έντονη τουριστική και ευρύτερα οικονομική ανάπτυξη. Η δε αδιαφορία του υπουργείου για τα αισθήματα πικρίας των Ρεθυμνιωτών για την υποτίμηση του τόπου τους και για την εφαρμογή βιώσιμων και μακροπρόθεσμων λύσεων, έχει πλέον υπερβεί κάθε όριο ανοχής.

Ερωτάται ο αρμόδιος υπουργός:

1) Σκοπεύει επιτέλους το υπουργείο σας να εκπονήσει μόνιμη λύση για την ακτοπλοϊκή σύνδεση του Ρεθύμνου με τον Πειραιά και την εξυπηρέτηση των χιλιάδων τουριστών και κατοίκων του ετησίως;

2) Με ποιον τρόπο σκοπεύει το υπουργείο σας επιτέλους να επιλύσει το μακροχρόνιο πρόβλημα των ακτοπλοϊκών γραμμών του Ρεθύμνου, που ιδιαίτερα φέτος έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις πλήττοντας καίρια τον τουρισμό του Νομού;»

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει τη λύση του προβλήματα που είδαμε και επί Νέας Δημοκρατίας: οριστική διακοπή της ακτοπλοϊκής σύνδεσης του Ρεθύμνου με τον Πειραιά. Μας εγκατέλειψε επίσης η ευαισθησία του κ. Όθωνα για το θέμα. Ψηφοφόρος του μάλιστα με βεβαίωσε ότι εν τη παρουσία του είχε πει προεκλογικά ότι ή θα φέρει καράβι στο Ρέθυμνο ή θα αυτοκτονήσει. Μπορώ να βεβαιώσω ότι στις 25/9/2011 στη μαρίνα Ρεθύμνου ήταν ακόμη ζωντανός!

Επερώτηση στους αρμόδιους υπουργούς για το στεγαστικό πρόβλημα του ΤΕΙ (17/5/2007):

"… Δυστυχώς πληροφορούμαι ότι στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων του 2007, δεν έχει εγγραφεί κανένα νέο έργο για το ΤΕΙ Κρήτης, γεγονός που δημιουργεί εύλογο προβληματισμό σχετικά με τη δυνατότητα χρηματοδότησης για την ανέγερση του νέου κτιριακού συγκροτήματος του ΤΕΙ Ρεθύμνου. Σύμφωνα δε, με εγκύκλιο που έχει εκδώσει το Υπ. Οικονομικών, δεν εντάσσονται νέα έργα στον τετραετή προγραμματισμό για τις δημόσιες επενδύσεις μέχρι του τέλους του 2008, με αποτέλεσμα η επέκταση του ΤΕΙ Κρήτης – παρότι διαθέτει την έγκριση δημοπράτησης από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων – να μένει χωρίς χρηματοδότηση και η όποια εξέλιξη επί του θέματος να μετατίθεται στις καλένδες’’. (παραλείπω το μέρος που αναφέρεται επακριβώς το πρόβλημα και καταλήγω με το ‘Συμπέρασμα’ έτσι όπως δόθηκε στον τύπο:)

ΤΟ  ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Μέχρι  το τέλος του 2008(!) δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ για το ΤΕΙ Ρεθύμνου. Θα πρέπει λοιπόν να περιμένομε την ένταξη του στον…. επόμενο τετραετή προγραμματισμό του για τις δημόσιες επενδύσεις 2008-2011. Μόνο που, ευτυχώς, αυτόν θα τον κάνει μια άλλη κυβέρνηση που δεν θα εμπαίζει με συνεχείς ανεκπλήρωτες υποσχέσεις τους Ρεθεμνιώτες!

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προφανώς και δεν χρειάζεται να δώσει πλέον υποσχέσεις για το συνεχιζόμενο από τότε στεγαστικό πρόβλημα του ΤΕΙ Ρεθύμνου καθώς το κλείνει!

Για τα περιφερειακά πανεπιστήμια, και ιδιαίτερα το Πανεπιστήμιο Κρήτης, ο κ. Όθωνας επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον όντας στην αντιπολίτευση, που προφανώς έχασε στη συνέχεια ως κυβέρνηση.

Επερώτηση στην Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, με πρωτοβουλία του κ. Όθωνα στην οποία ακολούθησαν και άλλοι πέντε βουλευτές (2/2/2005):

 «Σοβαρά προβλήματα έχουν δημιουργηθεί στα Περιφερειακά Πανεπιστήμια, λόγω των μεγάλων περικοπών των πιστώσεων για την πρόσληψη έκτακτου διδακτικού προσωπικού.

Η εικόνα που έχει διαμορφωθεί στα Πανεπιστήμια της επαρχίας είναι τραγική, αφού το εαρινό εξάμηνο αναμένεται να βρει πολλά τμήματα κλειστά, ενώ σε άλλα «κόβονται» μαθήματα στη μέση της χρονιάς και συρρικνώνονται σχολές.

Στα Πανεπιστήμια Θεσσαλίας, Κρήτης, Αιγαίου, Ιονίου, Πάτρας και Θράκης οι πιστώσεις για την πρόσληψη συμβασιούχων καθηγητών μειώθηκαν φέτος κατά πολύ μεγάλο ποσοστό, με αποτέλεσμα να υπάρχει αδυναμία κάλυψης των αναγκών των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων σε διδακτικό προσωπικό.

Αναστάτωση και ανησυχία για την έλλειψη καθηγητών, αφού νέες θέσεις δεν προκηρύσσονται και οι συμβασιούχοι καθηγητές μειώνονται επικρατεί και στα άλλα Πανεπιστήμια της Περιφέρειας. Χιλιάδες φοιτητές που σπουδάζουν σε Περιφερειακά Πανεπιστήμια αγωνιούν για την τύχη των σπουδών τους και την υποβάθμιση των πτυχίων τους, ενώ οι καθηγητές και οι πρυτανικές αρχές οδηγούνται σε αδιέξοδο.

Ύστερα από τα παραπάνω,

Ερωτάται η κυρία Υπουργός: 

Θα υπάρξουν πρόσθετες επιχορηγήσεις των Πανεπιστημίων της Περιφέρειας για την πρόσληψη διδακτικού προσωπικού με συμβάσεις;

Θα   γίνει   προκήρυξη   θέσεων   για   την   πρόσληψη   μόνιμου   διδακτικού προσωπικού με προτεραιότητα στα Περιφερειακά Πανεπιστήμια και πότε;»

Σύμφωνα με το νέο νόμο πλαίσιο που ψηφίστηκε στην ελληνική βουλή στις 24 Αυγούστου του 2011 όχι μόνο δεν πρόκειται να προσληφθούν νέοι συμβασιούχοι αλλά καταργείται ακόμη και η θέση των συμβασιούχων. Στη μεταβατική φάση στον νέο τρόπο λειτουργίας των πανεπιστημίων, το Πανεπιστήμιο Κρήτης από 70 συμβασιούχους καθηγητές που είχε κατά το περασμένο ακαδημαϊκό έτος πρόκειται να έχει 27. Για τη δε υποχρηματοδότηση επί ΠΑΣΟΚ, η κατάσταση έχει γίνει τραγική! Πού έχουν πάει οι ανησυχίες του κ. Όθωνα;

Δηλώσεις στον τοπικό τύπο, 15/2/2005 (δύο μόλις βδομάδες μετά την επερώτηση που αναφέρθηκε) με αφορμή την αναβολή έναρξης του εαρινού εξαμήνου:

«Αν και ο κ. Καραμανλής προσπαθούσε απεγνωσμένα να πείσει τους πολίτες ότι ΘΑ δώσει το 5% στην παιδεία κάποια στιγμή στο μέλλον, αρκούσε ένας μόνο χρόνος διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ για να αναδειχθούν τα τεράστια προβλήματα των περιφερειακών πανεπιστήμιων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι έγκαιρα επεσήμανα, μαζί με άλλους συναδέλφους μου, στην Υπουργό Παιδείας, την ύπαρξη των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει το Πανεπιστήμιο Κρήτης από τις μεγάλες περικοπές στις πιστώσεις για την πρόσληψη έκτακτου διδακτικού προσωπικού και από την αδυναμία κάλυψης των αναγκών των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, που το ανάγκασε να βάλει λουκέτο και να αναστείλει τη λειτουργία του.

Είναι πλέον φανερό ότι η εικόνα των κλειστών πανεπιστημίων εκφράζει, χαρακτηρίζει και αποτιμά το έργο της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ στον κρίσιμο τομέα της παιδείας.»

Ασχολίαστο!

Επερώτηση για τα προβλήματα των περιφερειακών πανεπιστημίων προς τον υπ. Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων που απευθύνθηκε στον παριστάμενο υφυπουργό κ. Ταλιαδούρο (1/3/2005, 15 μέρες μετά την προηγούμενη). Το συγκεκριμένο δεν θα το σχολιάσω, αλλά θα το αντιγυρίσω ως ερώτηση προς τη σημερινή υπουργό Παιδείας, μέλος της κυβέρνησης στην οποία συνεχίζει να συμμετέχει και ο κ. Όθωνας:

«…Η πρωτοβουλία αυτής της επερώτησης έρχεται να εκφράσει την αγωνία για τα πολύ σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν στη λειτουργία τους μια σειρά Περιφερειακά Πανεπιστήμια της χώρας που οφείλονται κυρίως στην υποχρηματοδότηση από την παρούσα Κυβέρνηση των ιδρυμάτων αυτών, αλλά κυρίως θα έλεγα να εκφράσει την αγωνία για την ολοφάνερη έλλειψη ενός ολοκληρωμένου στρατηγικού σχεδιασμού στήριξης, ανάπτυξης, αλλά και αναδιάρθρωσης όπου απαιτείται των Περιφερειακών Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων.

Για να συμμεριστεί όμως, κανείς αυτήν την αγωνία υπάρχει μια προϋπόθεση. Η προϋπόθεση αυτή έχει να κάνει με το να μπορεί να κατανοήσει κατ’ αρχήν, αλλά και να συμφωνήσει πολιτικά στη συνέχεια, στο ρόλο που πραγματικά στη σύγχρονη εποχή μπορεί και πρέπει να διαδραματίζουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και ιδιαίτερα αυτά της ελληνικής περιφέρειας. Να συμφωνεί δηλαδή πολιτικά ότι πέρα από τον καθαρά εκπαιδευτικό τους ρόλο τα πανεπιστημιακά ιδρύματα που φιλοξενεί η ελληνική περιφέρεια μπορούν να γίνουν πυλώνες που θα στηριχθεί μια άλλου τύπου περιφερειακή ανάπτυξη ο σχεδιασμός και η υλοποίηση της, αλλά και μπορούν να αποτελέσουν πηγή πρωτοβουλιών επιμορφωτικών, πολιτιστικών, κοινωνικών που θα ενισχύουν μια οργανική διασύνδεση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με τις τοπικές κοινωνίες.

Έχει άραγε η Κυβέρνηση τέτοιους προβληματισμούς; Φαίνεται να έχει ιεραρχημένες τέτοιες προτεραιότητες; Φοβάμαι ότι η απάντηση είναι πάρα πολύ καθαρή και είναι αρνητική.

Δε νομίζω ότι χρειάζεται να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Παρετέθησαν ήδη όλα εκείνα τα στοιχεία που καταδεικνύουν ότι ένα Περιφερειακό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα, το οποίο θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να λειτουργεί και ως πρότυπο και στον παιδαγωγικό και στον εκπαιδευτικό και στον ερευνητικό του χαρακτήρα, κινδυνεύει να έχει σημαντικά βήματα υποχώρησης εξαιτίας της ανεπάρκειας της πολιτικής σας και της άρνησης να του δώσετε εκείνα τα μέσα είτε μέσω  χρηματικών πόρων είτε μέσω άλλων εργαλείων στήριξης και ενίσχυσης για να συνεχίσει το έργο του.

….Κλείνοντας θέλω να δηλώσω ότι από την πλευρά μας αυτή η πρωτοβουλία, όπως και στην αρχή είπα, είναι μια προσπάθεια αφύπνισης της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου, που θα τη φέρει ενώπιον, αν όχι των προεκλογικών προσδοκιών που δημιούργησε, ενώπιον έστω των πραγματικών, πιεστικών προβλημάτων, που αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια.

Φοβάμαι ότι ο παριστάμενος Υπουργός, που θα πάρει αμέσως το λόγο, αντί να επιλέξει την οδό της αφύπνισης, για να δει κατάματα τα προβλήματα, κατά πάσα πιθανότητα και σύμφωνα με την πεπατημένη της Κυβέρνησης μέχρι τώρα, θα υπνοβατήσει πάλι στο παρελθόν, ψαχουλεύοντας  ή εφευρίσκοντας σημεία, στα οποία θα οδηγήσει την αντιπαράθεση για το αν κάποια πράγματα -και ποια είναι αυτά- έγιναν σωστά ή λάθος στο πρόσφατο ή απώτερο παρελθόν.

Θα κάνω μια τελευταία έκκληση, κύριε Υπουργέ, κλείνοντας. Ας ανοίξουμε τη συζήτηση επί της ουσίας για το ρόλο των περιφερειακών πανεπιστημίων και των αναγκών τους για το παρόν και το μέλλον.»

Και θα κλείσω με δύο παρεμβάσεις του κ. Όθωνα για τον προϋπολογισμό του 2005 και του 2006.

Παρέμβαση για τον προϋπολογισμό του 2005 στην ελληνική βουλή (21/12/2004):

Αυτό είναι μια πραγματικότητα. Υπάρχουν σήμερα στην ελληνική κοινωνία κοινωνικά ρεύματα που αισθάνονται ανασφάλεια, έχουν πληγεί, αισθάνονται ότι οι εξελίξεις, οι δυνατότητες και οι ευκαιρίες που η νέα εποχή αλλά και οι κίνδυνοι που περιέχει, δημιουργούν μια ιδιαίτερα προβληματική κατάσταση γι΄ αυτούς. Έρχεται ο σημερινός προϋπολογισμός να παρέχει εκείνο το δίχτυ προστασίες σε αυτές τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες; Είμαι σίγουρος ότι κανείς δεν μπορεί να αναγνώσει τέτοια στοιχεία στο συζητούμενο προϋπολογισμό.

Μια δεύτερη αναγκαιότητα, στην οποία θεωρητικά όλοι συμφωνούμε είναι η περιβόητη στροφή στην περιφέρεια. Η υπερσυγκέντρωση πόρων και προγραμμάτων είτε λόγω Ολυμπιακών Αγώνων είτε πραγματικών υψηλών προτεραιοτήτων για το Λεκανοπέδιο της Αττικής, για την ολοκλήρωση τεράστιων βασικών και αναγκαίων υποδομών για την ηπειρωτική χώρα, είναι σίγουρο ότι τα τελευταία χρόνια επιδείνωσαν μια κατάσταση αναπτυξιακής υστέρησης στην περιφέρεια. Ανιχνεύεται στο συζητούμενο προϋπολογισμό πρόθεση να υλοποιηθεί αυτή η αναγκαία στροφή στην περιφέρεια; Κατά τη γνώμη μου όχι.

Υπάρχει αναγκαιότητα ενίσχυσης των διαδικασιών αποκέντρωσης, πάταξης της γραφειοκρατίας, να πάνε οι αποφάσεις πιο κοντά στον πολίτη, να ενισχυθούν οι θεσμοί και οι δομές της τοπικής αυτοδιοίκησης, να υπάρξει ένας αποκεντρωμένος σχεδιασμός ανάπτυξης στην ελληνική περιφέρεια; Η αναγκαιότητα σίγουρα υπάρχει, όσο σίγουρο είναι ότι αναγκαιότητα αυτή δεν υπηρετείται ή δεν ανιχνεύονται τέτοιες προθέσεις και προβλέψεις στο συζητούμενο προϋπολογισμό.

Είμαστε σύμφωνοι ότι η επένδυση σε δράσεις μεσοπρόθεσμης απόδοσης, όπως είναι η παιδεία, η επιμόρφωση, η κατάρτιση, η έρευνα, η υψηλή τεχνολογία, είναι επενδύσεις και δράσεις που όλες οι σύγχρονες προηγμένες κοινωνίες κάνουν για να προλάβουν το μέλλον που έρχεται και ότι η χώρα μας πρέπει να περπατήσει με γρήγορους ρυθμούς σε αυτό το δρόμο; Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε.

Φαίνεται να ιεραρχεί η Κυβέρνηση σε υψηλή προτεραιότητα αυτές τις ανάγκες; Δεν προκύπτει από το συζητούμενο προϋπολογισμό, εάν δει κανείς τους συγκεκριμένους κωδικούς και τις συγκεκριμένες προβλέψεις. 

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πιστεύω εν τέλει ότι το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του -και  έχουμε όλοι ευθύνη γι’ αυτό- πρέπει να αναμετρηθεί με το ανάστημα των ελπίδων των Ελλήνων πολιτών και των αναγκών του μέλλοντος που έρχεται. Στην Ελλάδα των ανοιχτών και διεθνών οριζόντων δεν ταιριάζει η χαμηλή και τυφλή πτήση που επιχειρεί η σημερινή Κυβέρνηση, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να συντριβούν μια σειρά εθνικές και κοινωνικές κατακτήσεις στο πέλαγος της αμηχανίας, των δισταγμών και της ανεπάρκειας.

Με το πνεύμα αυτό, σας καλούμε, κλείνοντας το σωτήριο έτος 2004, που ξεκίνησε από πλευράς πολιτικής ευθύνης στις 7 Μαρτίου, να το διαδεχθεί ένας χρόνος που εύχομαι σε όλους σας να είναι χρόνος υγείας και δημιουργίας. Όλοι μαζί, με πρωτοβουλία βέβαια της Κυβέρνησης που έχει την ανάλογη πολιτική ευθύνη και την εντολή, να χαράξουμε και να περπατήσουμε το δρόμο του μέλλοντος της ελληνικής κοινωνίας.»

Παρέμβαση για τον προϋπολογισμό του 2006 (24/11/2005):

Η κυβέρνηση της περιβόητης Νέας Διακυβέρνησης, αφού κατάφερε με την «σκοτεινή» απογραφή της να θέσει την οικονομία της χώρας μας υπό κοινοτική επιτροπεία και έλεγχο και αφού μας καταδίκασε όλους σε ανελέητη ακρίβεια, έφερε προς ψήφιση ενώπιον της Βουλής έναν προϋπολογισμό «μαϊμού». Έναν προϋπολογισμό που όλοι γνωρίζουμε ότι το πρώτο 4μηνο του 2006 θα καταρρεύσει παταγωδώς, μαζί με τις ελπίδες που προεκλογικά εξέθρεψε η ΝΔ για δήθεν καλύτερες μέρες. Η κυβέρνηση εφαρμόζοντας το μόνο τρόπο που γνωρίζει -την άγρια και μονόπλευρη λιτότητα- προσδοκά άνοδο των φορολογικών εσόδων κατά 3,5 δισ. ευρώ μέσα σ’ ένα χρόνο, τη στιγμή που οι αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις είναι μικρότερες του πληθωρισμού, για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια.

Με τον οδυνηρό αυτό τρόπο αποδεικνύεται πόσο αναξιόπιστες ήταν οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού για δήθεν «στροφή στην περιφέρεια» όταν για τα 2 συνεχόμενα χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ ο εύκολος τρόπος εξοικονόμησης φόρων είναι η δραματική μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Και μάλιστα ενώ είναι γνωστό ότι το Π.Δ.Ε. είναι ο βασικός αν όχι ο μοναδικός τροφοδότης των μικρής και  μεσαίας κλίμακας έργων σε τοπικό, νομαρχιακό και περιφερειακό επίπεδο.

Τα νούμερα είναι δυστυχώς για την Κρήτη αλλά και για τους εμπαίζοντες τον Κρητικό λαό κυβερνητικούς αξιωματούχους και τοπικούς κομματικούς παράγοντες, αδιάψευστοι μάρτυρες.

Ξέρετε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πιστεύω εν τέλει, ότι τα όρια της διαφορετικής πολιτικής προσέγγισης, που λογικό είναι και οφείλουν να έχουν όλα τα κόμματα, της πολιτικής γόνιμης αντιπαράθεσης, έχουν ένα αξεπέραστο όριο: δεν μπορούν να συγκρούονται με την κοινή λογική. Να είμαστε όλοι σίγουροι ότι οι πολίτες, πέρα από τις διαφορετικές και συγκυριακές διακυμάνσεις των εκτιμήσεων που κάνουν για τα πολιτικά κόμματα και την εμπιστοσύνη που δείχνουν σε αυτά, δεν ανέχονται και δεν είναι εύπιστοι ούτε σε μηδενισμούς ισοπεδωτικούς, αλλά ούτε -και δεν έχω κανένα πρόβλημα να το πω- σε τυχόν ωραιοποιήσεις από όποιους και αν παρουσιάζονται για μια πραγματική κατάσταση. Εν τέλει, η μέση συλλογική συνείδηση με νηφαλιότητα και το χθες έχει αποτιμήσει και το σήμερα κρίνει, αλλά κυρίως έχει αυξημένες προσδοκίες για το αύριο. Παραλείπω το κομμάτι των αριθμών και συνεχίζω με τα λόγια του κ. Όθωνα.

Άραγε με ποιους πόρους μετά απ’ όλα αυτά θα υλοποιηθούν οι εξαγγελίες των κατά καιρούς περιφερόμενων κυβερνητικών παραγόντων στους νομούς της Κρήτης;

Ο εμπαιγμός είναι πια απροκάλυπτος! Το Περιφερειακό Συμβούλιο που συνεδριάζει το ερχόμενο Σάββατο έχει την ευθύνη αλλά και την υποχρέωση -εκφράζοντας το αίσθημα των πολιτών, των αυτοδιοικητικών θεσμών, των κοινωνικών και παραγωγικών φορέων της Κρήτης- με απόφαση του όχι απλά να διατρανώσει τη διαφωνία αλλά και τη διαμαρτυρία του γι’αυτήν την εξέλιξη αλλά και να καταστήσει σαφές ότι τα αντιλαϊκά και αντιαναπτυξιακά σχέδια της κυβέρνησης θα βρουν απέναντι τους ένα δυναμικό κίνημα αντίσταση.

Είναι θαρρώ φανερός ο εμπαιγμός του κ. Όθωνα σε βάρος μου και σε βάρος όλων των κατοίκων του Ρεθύμνου, ψηφοφόρων του και μη, καθώς άλλα τον ακούγαμε να λέει προεκλογικά και άλλα λέει και πράττει πλέον που είναι στην κυβέρνηση. Σύμφωνα με τα λόγια του μετά το συμβάν για το οποίο δικάζομαι δήλωσε ότι «Η έκφραση αντίθεσης και διαμαρτυρίας στην εκάστοτε κυβερνητική πολιτική είναι όχι μόνο θεμιτή, αλλά αποτελεί και θεμελιώδες δικαίωμα κάθε πολίτη.» Ωστόσο σπεύδει να διευκρινίσει ποιοι είναι εκείνοι που δικαιούνται να εκφράζουν τη διαμαρτυρία τους. Όχι οι «παγκοσμίως και τουλάχιστον πανρεθυμνίως άγνωστοι». Μας θυμίζει τις δηλώσεις του μετά τη φετινή μαθητική παρέλαση της 25^ης Μαρτίου κατά την οποία ενεργοί πολίτες του Ρεθύμνου τόλμησαν να εκφραστούν ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης. Χαρακτηρίστηκαν ως «ομάδα πολιτών άνευ σημασίας» και δύο από αυτούς, προσωπικοί μου φίλοι, ξυλοκοπήθηκαν με ιδιαίτερο μένος από τα σώματα προστασίας του πολίτη. Στο ίδιο μήκος κινήθηκε και ο κύριος Μαρινάκης, συμπληρώνοντας τις απαξιωτικές δηλώσεις του κ. Όθωνα ότι "άκουσε" πως την επίθεση έκανε μια «33χρονη Κύπρια φοιτήτρια και αυτό τα λέει όλα». Πόσες γενιές πίσω άραγε οφείλω να έχω ρεθυμνιώτικο αίμα για να δικαιούμαι να διαμαρτύρομαι στο Ρέθυμνο; Πόσο χρονών έπρεπε να είμαι; Αυτές οι δηλώσεις εκφράζουν καθαρά και περίτρανα τα αντιδημοκρατικά και αντισυνταγματικά αισθήματα των δύο αυτών ανδρών, που με τον παρωχημένο τοπικισμό τους μόνο ως επικίνδυνοι μπορούν να χαρακτηριστούν για τη δημοκρατία.

Το τοπίο για το ποιος έχει δικαίωμα να μιλάει στη σημερινή δημοκρατική Ελλάδα συμπληρώνεται από τον τρόπο που αντιμετωπίζεται το νόμιμο δικαίωμα της διαμαρτυρίας. Στατιστικά πλέον σχεδόν κάθε διαδήλωση καταστέλλεται με ξυλοδαρμούς και δακρυγόνα, με αδιευκρίνιστες αλλά βέβαιες επιπτώσεις στην ψυχική και σωματική υγεία των πολιτών. Στην άγρια καταστολή της διαμαρτυρίας στις 28 Ιουνίου πολλοί φίλοι μου που ειρηνικά επιθύμησαν να συμμετάσχουν στην πορεία θεώρησαν πως θα πέθαιναν στην άγρια καταστολή που ακολούθησε, ενώ άλλοι μου έλεγαν πως ήταν σίγουρο πως η κυβέρνηση ήθελε κάποιο νεκρό. Και πραγματικά μόνο συμπτωματικά δεν υπήρξε. Ποιος δικαιούται λοιπόν να διαμαρτύρεται και με ποιο τρόπο; Ας μας το εξηγήσει ο κ. Όθωνας που έχει πολιτική και προσωπική ευθύνη για αυτή την καταστολή. Ποιος δικαιούται τελικά να διαμαρτύρεται;

Επιπλέον με αφορμή την οικονομική κρίση πολλοί επιχειρηματίες βρήκαν την ευκαιρία να ξεφορτωθούν όσους ενοχλητικούς είχαν στη δούλεψή τους που τολμούσαν να διεκδικούν αυτά που τους ανήκουν. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ των εργατικών αγώνων στην οποία είναι μέλος ο κ. Όθωνας δεν έχει υπερασπιστεί κανέναν. Αντίθετα όλοι αυτοί οι επιχειρηματίες δεν φορολογούνται, ενισχύεται η φοροδιαφυγή τους και επιπλέον πλουτίζουν από τις μειώσεις των μισθών λόγω της κρίσης. Ποιος δικαιούται να διαμαρτύρεται και πώς;

Ο κ. Όθωνας ισχυρίζεται επιπλέον ότι δεν ανήκω στο πραγματικά πληττόμενο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Σε αυτό το κομμάτι οι μόνοι που δεν ανήκουν είναι οι επιχειρηματίες φίλοι του που μένουν αλώβητοι από την κρίση, καθώς και ο ίδιος και όλοι οι συνάδελφοί του στη βουλή. Τη στιγμή που μειώθηκαν μισθοί, επιδόματα και συντάξεις, τη στιγμή που έχουν τολμήσει να μιλήσουν ακόμη και για προσβολή της συλλογικής σύμβασης εργασίας, ο μισθός των βουλευτών δεν έχει μειωθεί ούτε ένα ευρώ. Εδώ και ένα χρόνο συζητάνε να μειωθεί η σύνταξη των βουλευτών και δεν έχουν κατορθώσει να το κάνουν, ενώ όλα τα υπόλοιπα μέτρα κατά των πολιτών εφαρμόζονται με ιδιαίτερη ζέση. Υπάρχει κάποιος που δεν εξοργίζεται; Που δεν έχει αγανακτήσει βιώνοντας την αβεβαιότητα του παρόντος και του μέλλοντος αυτού και των παιδιών του, καθώς και το γκρέμισμα όσων με κόπο έχει χτίσει;

Επιπλέον αναίσχυντα οι βουλευτές του κυβερνόντος κόμματος υπεραμύνονται της πολιτικής της λιτότητας και της διεθνούς επίβλεψης. Αφότου η ελληνική κυβέρνηση αποδείχτηκε ανίκανη να πείσει τις αγορές (το νέο παράγοντα που φαίνεται πως μπορεί να καταργήσει το σύνταγμα και τους νόμους οποιασδήποτε χώρας) για τη δύναμη της ίδιας και κατ’ επέκταση της ελληνικής οικονομίας, επέλεξε να χειριστεί την κρίση δημιουργώντας ύφεση και θέτοντας τη χώρα υπό διεθνή έλεγχο. Η ύφεση, όπως δείχνουν οικονομολόγοι, δεν ήταν ο μόνος δυνατός δρόμος αντιμετώπισης της δημιουργημένης κρίσης, όπως ισχυρίζεται και προσπαθεί να μας πείσει η κυβέρνηση, στην οποία ακούγεται και η στεντόρεια φωνή του κ. Όθωνα. Ο διεθνής έλεγχος δεν ήταν απόρροια της ανικανότητας της ελληνικής οικονομίας να συγυρίσει το σπίτι της, αλλά της ίδιας της κυβέρνησης να πείσει πως μπορεί να το κάνει. Το παρόν και το μέλλον μας έχει υποθηκευτεί εξαιτίας αυτής της ανικανότητας. Θεωρώ κάθε βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος που δεν έχει παραιτηθεί υπεύθυνο και υπόλογο για την παρούσα κατάσταση που μας έχει επιβληθεί. Ο ελληνικός λαός δεν έχει δώσει καμία εντολή μέσω της ψήφου του για όσα συμβαίνουν. Ο κ. Όθωνας είναι μέλος μιας παράνομης κυβέρνησης που συνεχίζει να βρίσκεται στην εξουσία υπό την απειλή δακρυγόνων, απολύσεων, μειώσεων των μισθών, ανεργίας, λογοκρισίας και μηνύσεων για αυγοβολή. Αν είχε τη στοιχειώδη ευθιξία θα έπρεπε να έχει παραιτηθεί εδώ και καιρό.

Την ίδια στιγμή που ο κ. Όθωνας δήλωνε στις κάμερες ότι χαρακτήριζε το περιστατικό άνευ σημασίας είχε διατάξει την κράτησή μου εκφράζοντας την επιθυμία του να κινηθεί δικαστικά εναντίον μου. Κατηγορούμαι για απρόκλητη έργω και λόγω εξύβριση, για προσβολή της τιμής και της υπόληψής του. Σύμφωνα με όλα όσα ανέφερα θεωρώ ότι δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί το απρόκλητο της πράξης μου. Ο κ. Όθωνας με προκαλεί καθημερινά επηρεάζοντας με τις αποφάσεις του στη βουλή τη ζωή, την εργασία, την αξιοπρέπεια τη δική μου και όλου του περιβάλλοντός μου. Με προκαλεί με τον εμπαιγμό που φέρει η κατάφωρη αντίφαση μεταξύ των λόγων του ως αντιπολίτευση και των λόγων και έργων του ως κυβέρνηση.

Σύμφωνα με τον Α.Π. 248/1986 η τιμή και η υπόληψη ορίζονται ως εξής: «Τιμή νοείται η εκτίμηση που αποδίδεται σε συγκεκριμένο άνθρωπο σύμφωνα με την ηθική και νομική συμπεριφορά του, δηλαδή από την εκπλήρωση των ηθικών και νομικών καθηκόντων του. Και υπόληψη, η εκτίμηση που του αποδίδεται σύμφωνα με την εκπλήρωση της ιδιαίτερης κοινωνικής συμπεριφοράς του». Για ποια τιμή και υπόληψη μπορεί να μιλά ο κ. Όθωνας και οποιοσδήποτε βουλευτής του κυβερνόντος κόμματος που συνεχίζει να είναι μέρος αυτού του εμπαιγμού που υφίσταται ο ελληνικός λαός;

Ένα ένα τα κάστρα της δημοκρατίας στην Ελλάδα πέφτουν. Ακόμη και το δικαίωμά μας στη διαμαρτυρία και στην αποδοκιμασία της κυβερνητικής πολιτικής φαίνεται ότι συντονισμένα πλέον και με κυβερνητική γραμμή αποτελεί στόχο, κρίνοντας από τις μηνύσεις βουλευτών που απολαμβάνοντας την ασυλία τους κινούνται δικαστικά εναντίον πολιτών.

Δεν αποδέχομαι καμία από τις κατηγορίες που μου αποδίδονται για όλους τους παραπάνω λόγους που εξέθεσα. Οι βουλευτές του κυβερνόντος κόμματος είναι υπόλογοι για βαρύτατα εγκλήματα απέναντι στον ελληνικό λαό. Και θα ολοκληρώσω επιστρέφοντας σε δηλώσεις του κ. Όθωνα στις 27 Σεπτέμβρη, δυο μέρες μετά το περιστατικό. Τους τις αντιγυρίζω μεταφέροντάς τες αυτολεξεί:

«Ο καθένας επομένως που επιλέγει να επιδίδεται σε τέτοιες πράξεις θα πρέπει να έχει συναίσθηση ότι αυτό έχει κόστος και συνέπειες. Δε μπορεί σε καμία περίπτωση να συνεχιστεί αυτή η πρακτική ατιμώρητα και περίπου να τη νομιμοποιούμε με την ανοχή μας. Είναι τόσο απλό.

τα της δίκης

Σήμερα πραγματοποιήθηκε η δίκη στο Ρέθυμνο για το αυτεπάγγελτο αδίκημα της απρόκλητης έργω και λόγω εξύβρισης, καθώς και της μήνυσης που κατέθεσε εναντίον μου ο βουλευτής Ρεθύμνου και υφυπουργός Δημόσιας Τάξης Μανόλης Όθωνας για το αυγό που του πέταξα στις 25/9/2011. Από νωρίς αφέθηκε να διαρρεύσει η φήμη ότι ο ίδιος επρόκειτο να έρθει και να ανακαλέσει τη μήνυση. Σ' αυτή την περίπτωση θα έμενε να παλέψουμε το απρόκλητο της επίθεσης που δικαζόταν αυτεπάγγελτα. Ο ίδιος ο κ. Όθωνας είχε κριθεί ως απαραίτητος και βασικός μάρτυρας στην προηγούμενη εκδίκαση της υπόθεσης στις 26/9, ούτως ώστε να δηλώσει ο ίδιος κατά πόσο εξέθεσα την τιμή και την υπόληψή του. Είχε μάλιστα δεσμευτεί στον τοπικό τύπο ότι εφόσον το δικαστήριο τον είχε κρίνει ως βασικό μάρτυρα θα παρεβρισκόταν. Φυσικά και δεν τον κατακρίνω για το ανακόλουθο των λόγων και των πράξεών του. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε που αθετεί τους λόγους του. Πώς θα μπορούσε να εμφανιστεί στο δικαστήριο, αυτός ένας βουλευτής με ασυλία ενάντια σε έναν απλό πολίτη που εξέφρασε την αποδοκιμασία απέναντι στην πολιτική του. Απέσυρε μόνο τη δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής και μαζί της την πιθανότητα να μου ζητήσει χρηματική αποζημίωση στο μέλλον.

Φάνηκε ότι υπήρχε η διάθεση να γίνει νωρίς η δίκη, κατά προτεραιότητα, πριν τις 12 η ώρα που γίνεται το διάλειμμα, για να δικαστούν στη συνέχεια τα αυτώφορα. Να τελειώσει νωρίς, πριν να μαζευτεί ο κόσμος, πριν προλάβει να γίνει θέμα. Τελικά ξεκίνησε μετά το διάλειμμα καθώς ο ένας δικηγόρος μου έλειπε.

Αρχικά δημιουργήθηκε πρόβλημα με όσους κατάφεραν να μπουν στην αίθουσα και όσους έμειναν απέξω από τους πολλούς φίλους παλιούς και νέους (ευχαριστώ!) που επιθυμούσαν να συμπαρασταθούν παριστάμενοι στη δίκη. Οι αστυνομικοί (και ήταν σημαντική η παρουσία ένστολων και μη) έψαχναν εξονυχιστικά όσους έμπαιναν στην αίθουσα (ακόμη και μέσα στις κοτσίδες τους). Όσοι έβγαιναν για να πάνε ας πούμε στην τουαλέτα δεν τους επιτρεπόταν να εκ νέου η είσοδος. Σε κάποια φάση πριν την έναρξη της δίκης φάνηκε ότι θα γινόταν κεκλεισμένων των θυρών, καθώς έκλεισαν τις πόρτες για να μην ακούγονται οι διαμαρτυρίες. Στη συνέχεια τις άνοιξαν.

Στην αρχή της διαδικασίας αναγνώστηκε φαξ από τον κ. Όθωνα που δικαιολογούσε λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων την απουσία του και λόγω της μεγάλης απόστασης της κατοικίας του από το χώρο της δίκης και ζητούσε την κανονική συνέχιση της διαδικασίας και τη δίωξή μου. Πέσαμε από τα σύννεφα. Τόσο για τη διάψευση της φήμης περί ανάκλησης της μήνυσης από έγκυρη πηγή που επεδίωκε προφανώς να μας βρει απροετοίμαστους, όσο και για τη θρασύτητα του κ. Όθωνα να μην κάνει καν τον κόπο να παρουσιάσει ισχυρά τεκμήρια για το ανέφικτο της παρουσίας του, όπως οφείλει να κάνει οποιοσδήποτε πολίτης. Η υπεράσπιστή μου, οι κκ. Θωμάς Λεχωβίτης και Θεόδωρος Τσούλας, αιτήθηκε την εκ νέου κλήτευσή του, για λόγους ισονομίας και ισοπολιτείας. Ο μηνυτής και βασικός μάρτυρας όφειλε να παρίσταται στο δικαστήριο για να υποστηρίξει τη μήνυσή του. Οποιοσδήποτε άλλος "απλός" πολίτης θα κρινόταν λιπομάρτυρας, θα αναβαλλόταν η δίκη, θα του επιβαλλόταν πρόστιμο και θα γινόταν βίαιη προσαγωγή του στη διαδικασία. Το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα καθιστώντας εμφανή την κάλυψη του βουλευτή και δημιουργώντας υποψίες σε κάποιον κακόβουλο ότι υπήρχε γραμμή να κλείσει επιτέλους αυτό το θέμα (όχι βέβαια με την ανάκληση της μήνυσης, αλλά με την εκδίκασή της εν τη απουσία του μηνυτή).

Εξετάστηκαν οι μάρτυρες που με τίμησαν με τις καταθέσεις τους, έκανα την απολογία μου, αγόρευσαν οι δικηγόροι που με τίμησαν με την υπεράσπισή τους. Επικεντρωθήκαμε στη στοιχειοθέτηση της απουσίας του απρόκλητου της πράξης. Ως απρόκλητη ορίζεται μια πράξη που διασαλεύει την έννομο τάξη και που πραγματοποιήθηκε χωρίς να υπάρχει κάποιο προηγούμενο με το θύμα. Αν για παράδειγμα σήμερα τρακάρουμε με το Γιάννη και αύριο έρθει και με χαστουκίσει η πράξη του δεν θεωρείται ως απρόκλητη. Έπρεπε λοιπόν να έχω προσωπικά προηγούμενα με τον κ. Όθωνα, να ήμουν έστω ψηφοφόρος του. Αυτό ακριβώς προσπαθήσαμε να καταρρίψουμε. Ότι μας προκαλούν καθημερινά και δικαιούμαστε να αγανακτούμε. Ότι οι χαρακτηρισμοί που του προσέδωσα, του προδότη και του δοσίλου, δικαιολογούνται από την ανακολουθία των προεκλογικών λόγων με τα μετεκλογικά έργα τόσο του κ. Όθωνα όσο και της κυβέρνησης, καθώς και με την όλη της πορεία. Ότι η κατηγορία δεν μπορούσε να υποστηριχτεί εφόσον ο κ. Όθωνας δεν ήταν παρόν για να δηλώσει κατά πόσο επλήγη η τιμή και η υπόληψή του (άλλωστε η υπεράσπισή μου δεν επέτρεψε να διαβαστεί η γραπτή του κατάθεση), τόσο με τα λόγια όσο και με την πράξη μου. Και τέλος ότι η δίκη αποτελούσε απόπειρα φίμωσης της όποιας διαμαρτυρίας, στο πλαίσιο της ισχυρής καταστολής των κλομπ και των δακρυγόνων. Εγώ αρνήθηκα τις κατηγορίες και οι δικηγόροι μου εισηγήθηκαν την αθώωσή μου.

Ο κ. εισαγγελέας έκρινε ότι είμαι ένοχη για όλα όσα μου απαγγέλθηκαν και εισηγήθηκε έξι μήνες φυλάκιση. Έγινε σάλος στο δικαστήριο. Οι παριστάμενοι φώναζαν να συλλάβουν και τους ίδιους, ότι όλοι θα έπρατταν το ίδιο, ότι ήταν αίσχος και ντροπή, ακούστηκαν μάλιστα και συνθήματα (SS SS μπάτσοι δικαστές). Το δικαστήριο διακόπηκε για πέντε λεπτά για να ηρεμήσουν τα πνεύματα.

Έκρινε τελικά ότι η πράξη μου δεν ήταν απρόκλητη. Δεν διασάλευε την έννομο τάξη και αναγνώρισε το δικαίωμά μου να εκφράζω την αποδοκιμασία μου. Έμεινε μόνο η εξύβριση έργω και λόγω, στην οποία δεν μου αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό. Ζητήσαμε την ελάχιστη εφέσιμη ποινή. Μου επιβλήθηκαν πέντε μήνες φυλάκισης με αναστολή τριών ετών. Μετά το  πέρας της διαδικασίας άσκησα έφεση.

Ήταν εμφανής η πίεση κάτω από την οποία δικαζόταν η υπόθεση. Οι καιροί είναι χαλεποί για δημοκρατία και δικαιοσύνη και δεν περίμενα τίποτα από τα δύο. Ήταν γενναία η απόφαση του δικαστηρίου να αντιταχτεί στο κλίμα τρομοκράτησης που επιβάλλει η κυβέρνηση για φίμωση της όποιας φωνής αντίδρασης, αναγνωρίζοντας ότι δεν ήταν απρόκλητη η πράξη μου. Ήταν κατανοητός ο φόβος του εισαγγελέα που εξάντλησε όλη του την αυστηρότητα (αν και βρίσκω απαράδεκτη την ερώτησή του σε μάρτυρα αν θα έκρινε θεμιτό να γιαουρτώσει ένας Έλληνας ένα γερμανό βουλευτή στη Γερμανία! Είμαι ξένη λοιπόν και δεν δικαιούμαι να διαμαρτύρομαι). Ήταν εμφανής ο κίνδυνος για αυτούς ότι θα τους πάρουμε με τα αυγά και τα γιαούρτια.

Αυτό το αυγό έγινε για μένα μια πύλη στη ζώνη του λυκόφωτος καθώς από τότε που το έριξα ακούω ιστορίες φρίκης, ανασφάλειας, άγχους, κατάρρευσης. Είμαι βαθύτατα εξοργισμένη. Το Σύνταγμα της 28ης Ιούνη και πρόσφατα της 5ης Οκτώβρη όφειλε να είναι η ταφόπλακά τους, καθώς και κάθε ένα από τα εξευτελιστικά μέτρα που έχουν ψηφίσει. Αποδεδειγμένα πλέον αυτός δεν ήταν ο μόνος δρόμος αντιμετώπισης της κρίσης που ίδιοι δημιούργησαν. Είναι προδότες και δοσίλογοι. Η κάθε περιφέρεια οφείλει να αναλάβει το ξεμπρόστιασμα βουλευτή της. Αύριο θα δημοσιεύσω την απολογία μου, μια ταπεινή συμβολή στα έργα του πολιτικού κ. Όθωνα και της πολιτικής της κυβέρνησης την οποία συνεχίζει να υπηρετεί όντας ακόμη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Δεν θεωρώ καθόλου ότι όλο αυτό με αφορά προσωπικά, ούτε αφορά προσωπικά τον κ. Όθωνα. Είναι εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος στην περιοχή που μένω και είμαι ο καθένας που οφείλει να αντιδρά με όποιο τρόπο κρίνει. Και είναι θεμιτό να κρίνεις αυτούς που δρουν. Προτιμότερο να δρας και να σε κρίνουν.

(Ένα καταπλητικό κείμενο που διάβασα με αφορμή την αυγοβολή, ένα πολύ καλό κείμενο συμπαράστασης από τον Περιβαλλοντικό Σύλλογο Ρεθύμνου, το οποίο μοίραζε και στο δικαστήριο, και η καταγραφή της δίκης από τοπικη εφημερία)

Εγώ ήμουν η αυγοβόλος

Προβληματίστηκα αν θα έπρεπε να συνεχίσω αυτή την ιστορία αυγοβολής που έλαβε χώρα ένα κυριακάτικο πρωινό (25/9/2011) στη μαρίνα Ρεθύμνου με δράστρια εμένα και θύμα τον κ. Όθωνα, βουλευτή Ρεθύμνου και υφυπουργό Δήθεν Προστασίας του Πολίτη. Αλλά φαίνεται πως τη συνεχίζει ο ίδιος ο κ. Όθωνας έχοντας υποβάλει μήνυση εναντίον μου για προσβολή της τιμής του (και επιπλέον δηλώνοντας παράσταση πολιτικής αγωγής για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης εν ολίγοις επιφυλάσσεται να μου ζητήσει χρήματα στο μέλλον!!!). Προβληματίστηκα επίσης για το ύφος που θα ήθελα να έχει ένα τέτοιο κείμενο: χιουμοριστικό ή σοβαρό; Η υπόθεση έχει και τα δύο, επομένως το ίδιο θα συμβεί και στο κείμενο.

Την Κυριακή το πρωί ο κ. Όθωνας ήρθε να μας μιλήσει για την αξία του ποδηλάτου στη ζωή μας! Ενώ καταποντίζεται η χώρα, ο εκπρόσωπος του Ρεθύμνου θεώρησε ότι αυτός ήταν ο καταλληλότερος τρόπος να πλησιάσει τους ψηφοφόρους του σε αυτές τις δύσκολες ώρες που κρίνεται η αξιοπιστία της κυβέρνησης. Ίσως βέβαια να ήταν όντως ο καταλληλότερος να το κάνει, καθώς μας έχουν κάνει τη ζωή ποδήλατο. Ίσως ήγγικεν η ώρα να αναβαθμιστεί ο ρόλος του ποδηλάτου στη ζωή μας, γιατί σύντομα δεν θα υπάρχουν λεφτά για βενζίνη και για τέλη κυκλοφορίας. Θεώρησα τουλάχιστον προκλητική αυτή την επιλογή του η οποία και προκάλεσε τη δική μου αντίδραση. Και είπα αφού μπήκα στο χορό να χορέψω λίγο ακόμη. Άλλωστε εγώ δεν έχω τίποτα για να το χάσω.

Την Κυριακή πέρασα οχτώ ώρες στο κρατητήριο λόγω αυγοβολής! Και ο κ. Όθωνας που κατ’ εξακολούθηση πνίγει το Σύνταγμα στα χημικά δεν έχει περάσει ούτε μία ώρα στο κρατητήριο για πρόκληση σωματικής και ψυχικής βλάβης σε βάρος χιλιάδων πολιτών που διαδηλώνουν ενάντια στην ψήφιση μέτρων και νόμων που υποβαθμίζουν περαιτέρω τη ζωή, την εργασία και την αξιοπρέπειά τους. Χημικά που αποδεδειγμένα έχουν κριθεί καρκινογόνα και απαγορεύονται σε καιρό πολέμου, επιτρέπονται σε καιρό ειρήνης. Και στατιστικά η δήθεν σοσιαλιστική και δήθεν δημοκρατική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει κάνει κατάχρηση χρησιμοποιώντας τα πλέον σχεδόν σε κάθε πορεία. Γιατί άραγε δεν υπάρχει αυτεπάγγελτη έγκληση κατά παντός υπευθύνου για εμπρόθετη πρόκληση σωματικών και ψυχικών βλαβών από ξυλοκόπημα και χρήση χημικών; Γιατί πέρασα εγώ λόγω αυγοβολής οχτώ ώρες στο κρατητήριο κι εκείνος καμία; Είναι γνωστό ότι μια μάσκα αυγού ωφελεί το τριχωτό της κεφαλής. Από την άλλη τα δακρυγόνα και τα κλομπ καθόλου!

Θίχτηκε ο κ. Όθωνας γιατί τον αποκάλεσα προδότη και δοσίλογο. Την ίδια ώρα προσπαθεί να μας πείσει ότι όπως το ποδήλατο έτσι και τα μέτρα που έχει λάβει η κυβέρνηση είναι αναγκαία. Μήπως επιπλέον ψεύδεται ο κ. Όθωνας; 

Όπως ομολογείται στις εκθέσεις της Τράπεζας της Ελλάδος (Έκθεση του Διοικητή για το 2010 και έκθεση για τη Νομισματική Πολιτική 2010-2011), για να μείνουμε στα καθ’ ημάς και να μην παραπέμψω στις εκθέσεις του ΔΝΤ, της Ε.Ε και του ΟΟΣΑ, η ένταση της οικονομικής κρίσης, της μείωσης των εισοδημάτων και της τεράστιας αύξησης της ανεργίας που βιώνει η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων αυτής της χώρας είναι αποτέλεσμα των μέτρων που πήρε η κυβέρνηση, δηλαδή της πολιτικής βούλησης να δημιουργηθεί ύφεση για να γίνει η «εσωτερική υποτίμηση», όπως λένε οι οικονομολόγοι. Η δημιουργία ύφεσης λοιπόν είναι μια πολιτική απόφαση της κυβέρνησης με όλες τις τραγικές συνέπειες που έχει για τον πληθυσμό αυτής της χώρας. Μήπως λοιπόν τα κοσμητικά που απέδωσα στον κ. Όθωνα εκείνο το κυριακάτικο πρωινό δεν εμπίπτουν στην κατηγορία της εξύβρισης αλλά συνιστούν χαρακτηρισμούς που περιγράφουν την πραγματικότητα, και ίσως θα μπορούσα να κριθώ ακόμη και επιεικής; Και τελικά, όταν μιλάμε για δημόσια πρόσωπα, πού σταματάει η κριτική και πού αρχίζει η εξύβριση; Μήπως η μήνυση που μου κατέθεσε ο κ. Όθωνας αποσκοπεί σε φίμωση οποιασδήποτε κριτικής θα μπορούσε να ασκηθεί στην κυβέρνηση; 

Γεννήθηκα στην Αθήνα πριν 33 χρόνια κι έχω ζήσει σχεδόν όλη μου τη ζωή στην Ελλάδα (με κάποια μικρά διαλείμματα στο εξωτερικό). Δεν ξέρω γιατί υπερτονίστηκε η κυπριακή μου καταγωγή και γιατί θεωρήθηκα ξένη, την ίδια στιγμή που υπάρχει όλη αυτή τη φιλολογία περί αδελφότητας Ελλήνων και Κυπρίων με την ευκαιρία της εξόρυξης του φυσικού αερίου. Έγιναν ξένοι οι «αδερφοί»; Άραγε πώς μπορεί να θεωρηθεί ξένος οποιοσδήποτε εργάζεται, δημιουργεί και προσπαθεί να ζήσει τη ζωή του με αξιοπρέπεια σε οποιοδήποτε τόπο; Ποιος τους έχει βάλει αυτούς τους διαχωρισμούς και γιατί; Ποιους τελικά ωφελούν;

Είχα την ευτυχία να σπουδάσω Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Και είχα ακόμη μεγαλύτερη ευτυχία να συνεχίσω για μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Κρήτης στο οποίο κάνω το διδακτορικό μου. Έχω την τύχη να γνωρίσω εξαιρετικούς επιστήμονες που εργάζονται στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και έχουν δημιουργήσει ιδανικές συνθήκες για σπουδή, έρευνα και διάλογο. Η κυβέρνηση στην οποία έχει νευραλγική θέση ο κ. Όθωνας έχει κρίνει τους καθηγητές μου αναξιόπιστους, τους φοιτητές που αγωνίζονται ενάντια στην κατάργηση του πανεπιστημίου μειοψηφίες. Και ο κ. Όθωνας ως βουλευτής Ρεθύμνου όφειλε να γνωρίζει ότι το Πανεπιστήμιο Κρήτης είχε κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για το νέο νόμο πλαίσιο που αγνοήθηκαν παντελώς. Ψεύδεται η αρμόδια υπουργός ότι δεν της έγιναν προτάσεις. Ψεύδεται ότι έκανε διάλογο. Για το δικό μας πανεπιστήμιο την παραπέμπω στην ιστοσελίδα του, στην περίπτωση που λόγω φόρτου εργασίας πέταξε κατά λάθος το αντίτυπο που της απεστάλη. Άλλοι είναι αναξιόπιστοι και κατασπαταλούν το δημόσιο χρήμα και όχι οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι.

Όντως υπάρχουν παρατυπίες και όντως υπάρχει σε αρκετές περιπτώσεις παράβαση δεοντολογίας. Μήπως όμως θα καταργούσαμε όλη τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση επειδή υπάρχουν τριάντα κακοί καθηγητές; Η βουλή έχει συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό ανάξιων βουλευτών από το αντίστοιχο ανάξιων καθηγητών στα πανεπιστήμια. Τι κάνουμε σε αυτή την περίπτωση άραγε; Το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι ίσως ο μόνος πραγματικά δημοκρατικός κρατικός θεσμός. Κανένας λειτουργός του δεν είναι διορισμένος, κανένα όργανό του δεν έχει την απόλυτη εξουσία και κάθε όργανο ελέγχεται από άλλα. Και ως δημοκρατικός θεσμός έχει όλα τα προβλήματα που έχει μια δημοκρατία. Μήπως τελικά έχουν με τη δημοκρατία πρόβλημα οι κ. βουλευτές που το ψήφισαν καταργώντας την στο ελληνικό πανεπιστήμιο;

 Ο δήμαρχος Ρεθύμνου (με τον οποίο είμαστε παλιοί γνώριμοι) ειρωνεύτηκε λέγοντας ότι είμαι 33 χρονών φοιτήτρια και αυτό τα λέει όλα. Ακόμη κι έτσι να ήταν, προς τι η ειρωνεία κ. Μαρινάκη; Ποιο είναι τελικά το πρόβλημα που δημιουργούν οι αποκαλούμενοι «αιώνιοι» φοιτητές; Πότε υπήρξε μια πολιτική υποτροφιών στο ελληνικό πανεπιστήμιο για να μπορεί το κράτος να μας βάλει χρονικό όριο στις σπουδές μας; Σε τι επιβαρύνει κάποιος που συνεχίζει να σπουδάζει όταν μετά τα έξι χρόνια φοίτησης δεν δικαιούται καμία απολύτως φοιτητική παροχή; Πιάνει χώρο στα αμφιθέατρα άραγε; Ας σταματήσει επιτέλους αυτή η συζήτηση που αποπροσανατολίζει τον κόσμο από τα πραγματικά και υπαρκτά προβλήματα του πανεπιστημίου. Δεν είναι ντροπή ούτε βάρος κάποιος που σπουδάζει πολλά χρόνια κάνοντας και άλλα πράγματα στη ζωή του. Άλλα είναι ντροπή και βάρος.

Η κυβέρνηση στην οποία έχει νευραλγική θέση ο κ. Όθωνας, με έχει χαρακτηρίσει λοιπόν αναξιόπιστη και επιπλέον κλέφτρα. «Μαζί τα φάγαμε», είπε ο κ. Πάγκαλος, και αναίσχυντα συνεχίζει να υποστηρίζει τη δήλωσή του μην έχοντας ανακαλέσει. Ο κ. Όθωνας συμφωνεί, καθώς δεν έσπευσε να υπερασπίσει την εντιμότητά μου. Μήπως δεν ξέρει λοιπόν ότι δεν έχω κανένα περιουσιακό στοιχείο; Ότι δουλεύω από τα 23 μου και έχω δύο μήνες ένσημα; Ότι ζω με 400 ευρώ το μήνα γιατί έχω προσπαθήσει να δουλεύω στο αντικείμενο που έχω σπουδάσει;

Μου το έχει πει ο κ. Όθωνας και η κυβέρνησή του: οι ανθρωπιστικές επιστήμες δεν είναι απαραίτητο συστατικό ενός πολιτισμού. Δεν παράγουν πολιτισμό. Ποιος σπουδάζει πλέον ιστορία, κοινωνιολογία, αρχαιολογία, ανθρωπολογία και όλα τα συναφή; Μήπως είμαστε περιθωριακοί και ρομαντικοί όλοι εμείς που θεωρούμε ακόμη αυτά τα αντικείμενα σημαντικά; Είναι πολυτέλεια μου λέει ο κ. Όθωνας και να τα παρατήσω. Ίσως και να μην έχει άδικο. Αλλά δεν είχα ποτέ περισσότερα για να τα επιθυμώ. Και προτιμώ να ζήσω τη μικρή ζωή μου με αξιοπρέπεια χωρίς να υπακούω στις προσταγές τις αγοράς. Θα αναγκαστώ βέβαια γιατί πλέον τα περιθώρια στενεύουν και με ωραίες ιδέες δεν γεμίζει το τσουκάλι. Μα όσο μπορώ θα αντισταθώ και θα συνεχίσω το διδακτορικό μου και ας ξέρω πως ποτέ δεν θα καταφέρω να ασχοληθώ με την έρευνα παρόλο που θα μπορούσα να είμαι καλή (να επισημάνω ότι όλα τα ερευνητικά ιδρύματα της χώρας είναι υποψήφια για την εφαρμογή του μέτρου της εργασιακής εφεδρείας). Με καταδίκασε σε δυσπραγία βλέπετε ο κ. Όθωνας και η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει, παρόλη την επιθυμία μου να προσφέρω. Έχει μειώσει το αντικείμενό μου, τη δουλειά μου, το μέλλον μου. Μου έχει απαγορέψει να ονειρεύομαι. Έχει φορτώσει στην πλάτη μου ένα χρέος με το οποίο δεν έχω καμία σχέση. Και επιπλέον μου έχει κάνει μήνυση γιατί του πέταξα ένα αυγό, επιφυλασσόμενος να μου ζητήσει ακόμη και χρηματική ικανοποίηση!

Ο κ. Όθωνας σε δηλώσεις του προεκλογικά έλεγε, όπως και ο κ. πρωθυπουργός, ότι λεφτά υπάρχουν. Άραγε πραγματικά δεν ήξερε; Και αν ναι, μετά που έμαθε γιατί δεν παραιτήθηκε ως όφειλε ζητώντας τη διενέργεια εκλογών για την ανανέωση της εντολής του λαού που δεν ψήφισε την τωρινή κυβέρνηση για αυτά που κάνει. Ο κ. Όθωνας είναι μέλος μιας παράνομης κυβέρνησης που συνεχίζει να βρίσκεται στην εξουσία υπό την απειλή δακρυγόνων, απολύσεων, μειώσεων των μισθών, ανεργίας, λογοκρισίας και μηνύσεων για αυγοβολή. Αν είχε τη στοιχειώδη ευθιξία θα έπρεπε να έχει παραιτηθεί εδώ και καιρό.

Και να μη μου πει ότι είμαι υποκινούμενη από τίποτα σκοτεινές και αόρατες δυνάμεις. Ούτε τα στρουμφάκια ούτε οι τζεντάι βρίσκονται πίσω μου. Καιρό τώρα υπάρχει αυτή η παραφιλολογία ότι όσοι δεν ανήκουμε σε συγκεκριμένες πολιτικές ομάδες είμαστε κατευθυνόμενοι.  Ούτε κατευθυνόμενοι είμαστε ούτε πιόνια. Ζούμε, βλέπουμε, κρίνουμε, αποφασίζουμε και δρούμε.

Όταν είπα ότι ήθελα να γράψω αυτό το κείμενο, φίλοι με παρότρυναν να το ξανασκεφτώ. Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη είναι αυτός και όχι παίξε γέλασε. Μπορεί να με βλάψει από την υπερβολική του επιθυμία να με προστατεύσει. Μα στοιχείο απαραίτητο μιας υγιούς δημοκρατίας δεν είναι και η κριτική και ο διάλογος; Επιτρέπει ακόμη το διάλογο η κυβέρνηση; Ή η μοναδική απάντηση στις αγωνιώδεις εκκλήσεις των κατοίκων της Ελλάδας για διάλογο απαντώνται με κλομπ και δακρυγόνα; Ο δικός μας διάλογος με τον κ. Όθωνα θα κριθεί στο δικαστήριο. Αν βέβαια καταδεχτεί να παραβρεθεί στην εκδίκαση της μήνυσης που μου έχει καταθέσει. Μήπως δεν αντέχουν οι πολιτικοί μας στην κριτική; Μήπως πρέπει να φοβόμαστε για κυρώσεις όταν δικαίως –όπως παραδέχεται και ο ίδιος– διαμαρτυρόμαστε και ασκούμε κριτική; Μήπως ήδη φοβόμαστε και δεν μιλάμε; Και μήπως αυτός ο φόβος δεν αρμόζει σε δημοκρατικά καθεστώτα; Μήπως τότε έχουμε πλέον άλλο πολίτευμα; Ολιγαρχία; Δικτατορία;

Τέλος να κλείσω με μια ερώτηση που μου κάνουν δημοσιογράφοι. Με ρωτούν αν θα το ξαναέκανα. Είμαι υπόδικη για πράξη που έχω ήδη κάνει, παραδεχτεί και αναλάβει τις ευθύνες. Αυτή είναι ερώτηση για δημοσκόπηση. «Τι θα κάνατε σε έναν υπουργό αν σας δινόταν η ευκαιρία να του κάνετε κάτι;» Σε καμιά περίπτωση δεν προτείνω την αυγοβολή ως πολιτική στάση και μορφή κοινωνικού αγώνα! Και πραγματικά δεν ξέρω πώς πρέπει να αντιδρώ όταν με σταματάει κόσμος στο Ρέθυμνο και μου δίνει συγχαρητήρια, τη στιγμή που θεωρώ πως έχω κάνει πιο αξιόλογα πράγματα από το να πετάξω ένα αυγό και δεν έτυχαν ανάλογης υποδοχής! Για μένα το θέμα θεωρείται λήξαν. Οι καιροί που ζούμε είναι πάρα πολύ δύσκολοι και οι επιλογές που έχουμε είναι θαρρώ δύο: ή θα συνεχίσουμε να στρεφόμαστε ο καθένας εναντίον όλων των άλλων ή θα οικοδομήσουμε σχέσεις αλληλεγγύης και να αγωνιστούμε μαζί για ένα παρόν με ποιότητα (και όχι επίφαση αφθονίας με διακοποδάνεια). Κι ας αρχίσουμε με τη μαζική άρνηση πληρωμής του κεφαλικού φόρου (εισφορά «αλληλεγγύης» θα μπορούσε να ονομαστεί μόνο αν προοριζόταν για ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, και κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει). Η ζωή μας είναι πολύ μικρή για να μην τη ζούμε με αξιοπρέπεια...

Μαρίνα Δημητριάδου

ιστορικός

Υ.Γ. Για να αποσαφηνίσω αυτό το σημείο στα βίντεο που συμβάλλει στη φαιδρότητα του όλου επεισοδίου, το «ωχ σόρρυ» που ακούγεται δεν απευθύνεται προφανώς στον κ. Όθωνα, αλλά σε έναν κύριο που βρισκόταν πίσω του και ίσως «έφαγε» το δεύτερο αυγό. Αν τον πέτυχα, του ζητώ ειλικρινά συγγνώμη. Και κάτι τελευταίο. Στην κατ’ ιδίαν συνομιλία μας με τον κ. υπουργό, το μόνο που με ρώτησε ήταν αν χρειάζομαι ψυχολόγο και τίποτε άλλο. Αυτή ήταν «η συζήτηση σε πολύ καλό κλίμα» που ακολούθησε το περιστατικό, σύμφωνα με το σχόλιο του κυβερνητικού εκπροσώπου. Τα σχόλια δικά σας.